Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Οι νύχτες που δεν κοιμάμαι γίνονται οι καλύτερες μέρες.

Ώρα Ελλάδος 5:10 πμ.
Ξύπνια με ανοιχτό το PC και τα ακουστικά του κινητού στα αυτιά να παίζουν αγαπημένα κομμάτια.
Όλοι κοιμούνται.Είναι τόσο όμορφα έτσι.Όταν σε έχουν αφήσει απολύτως ήσυχο να κάνεις αυτό που θέλεις.Κρίμα που για να το πετύχεις αυτό πρέπει να περιμένεις να κοιμηθούν.
Κοιτάω έξω από το παράθυρο,σταματάω να αναπνέω και ακούω.Μόνο το θρόισμα των φύλλων καθώς ο άνεμος που περνάει τα χαϊδεύει.Κοιτώ ξανά,κοιτώ τον ουρανό.Ο ουρανός είναι το μόνο πράγμα που πάντα με μάγευε.Τόσο απέραντος,τόσο όμορφος και πάνω από αυτόν ένα σύμπαν που δεν ξέρουμε μέχρι που μπορεί να εκτείνεται.Τώρα που τον κοιτώ παρατηρώ τα άστρα.Φαντάζουν τόσο μικρά ενώ στην πραγματικότητα είναι τόσο μεγάλα.Είναι πανέμορφος ο ουρανός.Ειδικά αυτή την ώρα που πάει να ξημερώσει και δεν έχει μόνο ένα χρώμα.Έχει δικιά του μορφή.
Θα κάτσω εδώ.Άλλη μία μέρα δίχως να κοιμηθώ,θα κάτσω εδώ για να δω την ανατολή του ηλίου.Πράγμα που αξίζει να δεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου